"Εργασιακή παρενόχληση σε δικηγόρους; Υπάρχει τέτοιο πράγμα;"
Θεωρώ αυτονόητο ότι όσοι ασκούμε το νομικό λειτούργημα τα τελευταία 20 (τουλάχιστον) χρόνια, έχουμε ακούσει σε κάποιο χρονικό σημείο της καριέρας μας την ειρωνεία «Έλα μωρέ, που έχετε ανάγκη και εσείς οι δικηγόροι! Μην τρελαθούμε κιόλας». Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για ποιους λόγους ο μέσος συνάδελφος νομικός, μεταμνημονιακά είναι ένας κακοπληρωμένος, υπερφορολογημένος «άνθρωπος για όλες τις δουλειές», που δουλεύει σε καθημερινή βάση υπερωρίες και ακόμα και τα Σαββατοκύριακα είναι διαρκώς στο τηλέφωνο. Με αφορμή, όμως, το δημόσιο διάλογο περί παρενοχλήσεων στον εργασιακό χώρο, οφείλω να επισημάνω ότι αυτή η παθογένεια όχι μόνον είναι απολύτως υπαρκτή στον – κατά τη φαντασία κάποιων που τη δικηγορία την ξέρουν μόνο μέσω των χολιγουντιανών παραγωγών – …“λαμπερό χώρο της Θέμιδος”, αλλά είναι μάλιστα και πολυσχιδής, αδιάλειπτη και χρόνια. Δεν συμβαίνει μόνον άπαξ, από ένα μεμονωμένο άτομο ή με μία και μοναδική μορφή (δηλαδή τη σεξουαλική βία). Έχει τόσες πολλές εκφάνσεις, που δε