Η επερχόμενη δεκαετία των συγκρούσεων

Το τέλος της τρέχουσας χρονιάς όλα υποδηλώνουν ότι θα σηματοδοτεί την έναρξη ενός πολυετούς συγκρουσιακού κύκλου για τη χώρα μας. 

Πρώτον στις σχέσεις μας με την ευρωζώνη μετά την ανάδειξη της νέας ευρωβουλής, με σενάρια «εναλλακτικών» εντός ή εκτός Ευρώ να αναδιατυπώνονται και με την πρόσβαση στις αγορές δυσχερή. 

Δεύτερον στο εσωτερικό, με παγίωση και διεύρυνση του ταξικού και κοινωνικού χάσματος και επαναφορά διχαστικών στερεοτύπων. 

Τρίτον στις διεθνείς σχέσεις, τόσο με τους εταίρους λόγω έλλειψης κοινωνικών αντοχών για περαιτέρω λιτότητα που το ευρω-ιερατείο θα απαιτήσει, όσο και στα Βαλκάνια λόγω αναζωπύρωσης ρεβανσιστικών σοβινισμών και αποτυχίας των συμβιβασμών. 

Τέταρτον εξ ανατολών, λόγω των νέων πολέμων και της εγχώριας βίας όπου η Τουρκία διολισθαίνει, αλλά και λόγω δικής μας προϊούσης περιχαράκωσης έναντι διεθνών συμμαχιών. 

Εκτιμώ ότι προ αυτού του χρόνιου κύκλου δοκιμασιών έχουμε 2 δρόμους: είτε ενωμένοι να τις αντιμετωπίσουμε στωικά και μεθοδικά, είτε να οδηγηθούμε σε βαρύτατες γεωπολιτικές ήττες ή/και παραχωρήσεις ώστε - με τη σοφία που φέρνει ο πόνος - να κάνουμε στην άκρη κάθε διχασμό και στο τέλος του δρόμου, πιο ώριμοι πια, να πορευθούμε όλοι μαζί, συνειδητοποιώντας ότι αγκομαχούμε αντάμα στο κοινό μας ανηφόρι.