Fake News = Διχασμός

Εντάξει, μέγας διδάξας ο Τραμπ, δε λέω! Όμως και οι δικοί μας δεν πάνε πίσω. Έχοντας κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές με μία πρωτοφανή εκστρατεία λάσπης κατά των πολιτικών του αντιπάλων, ο πλανητάρχης δε χάνει ευκαιρία να εγκαλεί τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα για fake news. Μάλιστα συχνά αρνείται να απαντήσει σε ερωτήσεις τους. Άρχοντας !

Τι δεν ακούσαμε πριν τις εκλογές του 2016 : Ότι ο Ομπάμα σχεδίαζε ενεργοποίηση του στρατιωτικού νόμου για να παραμείνει πρόεδρος, ότι η Χίλαρυ Κλίντον είναι ταυτόχρονα σατανίστρια, λεσβία, αιμομίκτρια, εξωγήινος, εβραία πράκτορας της Ρωσίας και συντονίστρια του επικείμενου Γ΄ παγκοσμίου πολέμου, ότι οι πρώην πρόεδροι Κλίντον και Ομπάμα είναι κατά βάθος ...μαρξιστές, ότι η Μισέλ Ομπάμα είναι πιθηκοειδές τρανσέξουαλ, ότι το κράτος κινδυνεύει από την πρόσβαση των φτωχών στη δημόσια υγεία και από τους οικονομικούς μετανάστες που και ο ίδιος ο Τραμπ έχει κατά χιλιάδες επί δεκαετίες στη δούλεψή του και τόσα άλλα. 

Και όλα αυτά γιατί ; Για να κερδίσει ο χειρότερος φυσικά, που απλά υποδύεται τον αγνό Χριστιανό και πατριώτη. Τώρα, πόσο χριστιανικό είναι να πεθαίνει στο δρόμο ο φτωχός επειδή δεν έχει δουλειά και λεφτά για να πληρώσει ιδιωτική κλινική, το αφήνω στην κρίση καθενός, ανάλογα από το πόσο αμοραλιστική σκοπιά το προσεγγίζει. Σχετικά δε με την έννοια του πατριωτισμού, δε χρειάζεται να πω παραπάνω από όσα γνωρίζει ο καθένας αναφορικά με τις επαφές που είχε το επιτελείο του Τραμπ με τη Ρωσία. Αλλά αυτά είναι ξένα βάσανα, εμείς έχουμε δικά μας. Τα παραθέτω απλώς για να δείξω το αποτέλεσμά τους : 3 χρόνια μετά, η εκεί κοινωνία βιώνει έναν αδιανόητο διχασμό. Το ξέρουν οι πάντες πλέον.

Δίχως πολλά-πολλά, υπενθυμίζω σε τυχαία σειρά ορισμένα από τα δικά μας fake news στα social media και τις δήθεν ειδησεογραφικές ιστοσελίδες/blogs, τα οποία αφορούν σε πολιτικά πρόσωπα και θρέφουν το τέρας του διχασμού :

1.    «Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πηγαίνει στη Μόρια διότι σιχαίνεται να ακουμπήσει τους πρόσφυγες !»

2.     «Ο πρωθυπουργός έχει νοσηλευτεί κατά το παρελθόν σε ψυχιατρική κλινική»

3.     «Ο πρωθυπουργός έχει συλληφθεί κατά το παρελθόν για χουλιγκανισμό»

4.     «Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι νόθος γιός παλαιού τραγουδιστή»

5.     «Ο πρωθυπουργός είναι γόνος πλούσιας οικογένειας πρωτεργατών της χούντας»

6.     «Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε συνεργάτης των Ναζί»

7.     «Ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος είναι τουρκικής καταγωγής»

8.     «Οι πρώην πρωθυπουργοί Γεώργιος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς, Κώστας Σημίτης και ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος είναι όλοι εβραϊκής καταγωγής»

9.     «Στο δυστύχημα με το ταχύπλοο το καλοκαίρι του 2016 στην Αίγινα, οδηγός ήταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αλ.Φλαμπουράρης»

10. Το κορυφαίο όλων : «Ο πρωθυπουργός απέκτησε το σπίτι όπου κατοικεί “χτυπώντας” το σε πλειστηριασμό»

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν επίσης περιπτώσεις που, αν και δεν είναι κατ'εξοχήν ψευδείς ειδήσεις, εντούτοις αποτελούν κατηγορίες ρητορικής διχαστικού μίσους, όπως :

α. υβριστικές αναφορές στο σωματικό βάρος ορισμένων δημοσίων προσώπων, όπως στους πρώην υπουργούς Θ.Πάγκαλο, Ευ.Βενιζέλο, Ν.Φίλη, στους νυν υπουργους Π.Καμμένο και Ν.Κοτζια, στον πρώην πρωθυπουργό Κ.Καραμανλή, κ.α. , οι οποίες αποτελούν ωμό ρατσισμό, όχι σάτιρα

β. σεξιστικές αναφορές "κλειδαρότρυπας" σε βάρος γυναικών υπουργών και βουλευτών, του τύπου ότι "η τάδε έγινε υπουργός επειδή υπήρξε ερωμένη του τάδε", διεθνώς οριζόμενες ως slut-shaming.

γ. ομοφοβικές εκφράσεις σε βάρος ανδρών (συνήθως, αλλά όχι μόνον) δημοσίων προσώπων, που τους αποδίδουν το ...φρικτό έγκλημα της ομοφυλοφιλίας, πολύ συνήθεις σε πρωτόγονες κοινωνίες.

δ. εκφράσεις αναχρονιστικης απέχθειας σε βάρος ετερόδοξων, αλλόθρησκων ή άθεων δημοσίων προσώπων, ακόμα και βουλευτών που αρνούνται να ορκιστούν στην Αγία Γραφή ή να συνάψουν θρησκευτικό γάμο, χαρακτηριστικό γνώρισμα επίσης πρωτόγονων κοινωνιών, ιδίως ανατολίτικων.

ε. λοιποί προσβλητικοί χαρακτηρισμοί όπως "γερμανοτσολιάδες", "δυτικόδουλοι", "μασόνοι", "μερκελιστές", "ευρωλιγούρηδες", "προδότες", "εθνομηδενιστές", "συμμορίτες", "κατσαπλιάδες", "προσκυνημένοι", "γιεσμεν", "αμερικανόδουλοι", "νεοταξίτες", κτλ, δηλωτικοί εθνικού διχασμού.

Κανονικά είναι να γελάει κανείς με τους "οξυδερκείς" που τα υποστηρίζουν ή τα πιστεύουν όλα αυτά, αλλά καλύτερα είναι να προβληματίζεται που τέτοιες μισαλλόδοξες ή ρητά μισανθρωπικές ακρότητες ρίχνουν νερό στο μύλο των νεοναζί. Αυτών που σε όλη την Ευρώπη αποκαλούν ανθρώπους με ζωή – αυτό το θαύμα που οι ένθεοι άνθρωποι αποδίδουν στη θεϊκή πρόνοια – ως «σκουπίδια».

Η πραγματικότητα πλέον αλλάζει, έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Μετά τα μνημόνια, τα χρόνια δεν είναι ούτε ρόδινα, ούτε όμως μαύρα και πέτρινα όπως από το 2010 ως το 2018. Πρέπει να βρούμε σε ποιες βάσεις θα χτιστεί η νέα κοινωνία μας. Το δανειακό πρόγραμμα, η ακραία εποπτεία, η υπερφορολόγηση, τα capital controls, οι υποκατώτατοι μισθοί και η αδήλωτη εργασία, η ανεργία άνω του 20%, οι μη επιστροφές αναδρομικών ποσών και αντισυνταγματικών περικοπών, η ανυπαρξία κλαδικών συμβάσεων, όλα αυτά ούτε μπορούν να είναι το μέλλον, ούτε και πρέπει.

Αλλάζουν ταυτοχρονα και τα Βαλκάνια, ακόμα και τα σύνορα θα αλλάξουν σε κάποιες χώρες στην ερχόμενη δεκαετία, καθώς και οι παραδοσιακές συμμαχίες θα αμφισβητηθούν και τελικά θα μεταβληθούν. Συνθήκες νέες θα έρθουν στο προσκήνιο και παλαιές θα επικαιροποιηθούν για τον εξευρωπαϊσμό των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων και την αποφυγή εχθροπραξιών στην ανατολική Μεσόγειο. Νέες προκλήσεις λόγω των ενεργειακών και στρατιωτικών σχεδιασμών υπερεθνικών οργανισμών και περιφερειακών δυνάμεων θα έρθουν γρήγορα και συγκρουσιακά ενώπιόν μας, ώστε οι νέες και επικαιροποιημένες συμφωνίες να συμπεριλαμβάνουν τα συμφέροντα τους ως "μερτικό".

Πως θα υποδεχθούμε τις προκλήσεις μιας ήδη μεταβαλλόμενης πραγματικότητας ; Διχασμένοι σαν το 1922 και το 1974 για να μας αλώσουν ή ενωμένοι για να σπάσουν ξανά τα μούτρα τους πάνω μας, όπως το 1940 που φαίνονταν ανίκητες ; Τυχόν αντίθεση της χώρας μας στην ενεργειακή και γεωστρατηγική επικαιροποίηση σημαίνει συγκρούσεις. Σημαίνει τίμημα σε χρήμα και σε ζωές νέων μας για χάρη της μοιρασιάς των κερδών των υδρογονανθράκων. Δεν υπάρχει η άνεση να συνεχιστεί η εσωστρεφής πολεμική σχετικά με το ποιος έφταιξε περισσότερο.

Στο περιβαλλον αυτο, οσοι εχουν συμφερον στο διχασμό για να βγουν κερδισμενοι σε προσωπικό επίπεδο καρέκλας ή βολέματος, ασφαλως αναμένεται να πλειοδοτησουν σε ακρότητες προεκλογικης ζούγκλας και σε ρητορική μισαλλοδοξίας. Για όσους θεωρούν ορθή τη δεύτερη απάντηση περί αναγκαιότητας της εθνικής ενοτητας, αυτονόητος είναι και ο προσανατολισμός σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας μετά τις επερχόμενες εκλογές του 2019 ώστε να αφήσει πίσω της η κοινωνία τόσο τον φατριακό διχασμό, όσο και τους ακραίους πολιτικάντηδες (όλοι τους ξέρουμε με τα ονόματα και το παρελθόν τους) με τις υστερικές τους κραυγές που αποκαλούνται πλέον fake news.